پرورش ملکه با روش هاپکینز
روش هاپکینز روشی است که به کمک آن یک قاب حاوی تخم و یا لاروهای یک روزه را انتخاب می‌کنیم.
این شیوه یک روش خیلی ساده، برای پرورش ملکه زنبور عسل می‌باشد که نیازی به هیچ تجهیزات خاصی نداشته و افرادی که تمایل به افزایش تعداد ملکه‌های خود دارند می‌توانند با استفاده از این روش تعدادی ملکه با کیفیت و خوب، در حد یک زنبوردار تجاری تولید کنند.
روش هاپکینز موقعی استفاده می شود که شما نیاز به تعدادی محدوی ملکه زنبور عسل دارید. با این که این روش به زنبوردار اجازه پرورش ۲۰ تا ۳۰ ملکه زنبور عسل و یا حتی بیشتر را از یک قاب در آن واحد می‌دهد. برای آنکه ملکه‌های خوبی پرورش دهیم نباید بیشتر از ۲۰ تا شاخون پرورش داد.
قاب انتخاب شده را به یک کلنی که فاقد ملکه و یا به اصطلاح یتیم معرفی می‌کنیم. اما این کار به صورت طبیعی انجام نمی‌شود بلکه بر خلاف روال مرسوم که قابها به حالت آویزان(عمودی) هستند به صورت افقی در بالای منطقه پرورش نوزادان قرار می‌دهیم.کلنی حتما باید فاقد ملکه باشد تا کارگران پرستار شروع به تغذیه لاروها با ژله رویال فراوان کرده تا از آنها برای خود ملکه به وجود آورند.
روش کار پرورش ملکه هاپکینز :
پیش نیاز های مورد استفاده
• ملکه تخم گذار یا جفت خورده
• کلنی قوی
• کندوچه جفتگیری
گرفتن لارو های جوان از کلنی مادری
یک کلنی که شامل یه ملکه خوب یعنی ملکه‌ای که در سال اول تخمگذاری خوبی داشته است را انتخاب می‌کنیم. برداشتن یک قاب حاوی تخم از محل پرورش نوزادان و گذاشتن یک پوکه که موم روشن دارد به جای آن تا ملکه در آن به خوبی تخمگذاری کند.
بعضی از زنبورداران ترجیح می‌دهند نیم قاب بگذارند برای این کار قاب را داشته و تا ۳ الی ۴ روز تا موقعی که تمام قاب پر از تخم‌های تازه گذاشته شده باشند کاری با آن نداریم. بعد از این مدت قاب را برداشته و زنبورهای رو آن را درون کندو میتکانیم.
آماده سازی سطح برای قاب هاپکینز
بهترین سمت شان برای قرار دادن روی کندو سمتی است که کاملا صاف و بدون هیچ ایرادی می‌باشد. سه ردیف از چهار ردیف را با یک چوب و یا با یک چاقو خراب می‌کنید. سپس دو تا از سه سلولی که باقیمانده‌اند را خراب می‌کنیم تا یک مکان مورد برای ایجاد سلول ملکه باشد. اگر تعداد کمی ملکه مورد نیاز است تعدادی از سلول ر ا خراب نشده‌اند را کاهش می‌دهیم.
این ایجاد فضا بین سلولهای باقیمانده برای این است که زنبورهای جای کافی برای بیرون کشیدن آنها برای بردن به سلول ملکه است. اگر این فاصله‌ها ایجاد نشود تمامی سلولهای ملکه به هم می چسبند و غیر ممکن است بتوانیم آنها را از هم جدا کنیم بدون اینکه صدمه‌ای به آنها وارد شود. در حال حاضر شان آماده برای معرفی به کلنی سلول‌ساز می‌باشد. کندوی انتخاب شده یک کندوی قوی بدون ملکه می‌باشد.
تهیه کندو
کلنی در این وضع در حالی که ملکه ندارد اقدام به ایجاد ملکه می‌کند. اگر همین قاب را در کندویی که حاوی ملکه است قرار دهید زنبوران فعالیتی برای تولید ملکه بر روی آن انجام نمی‌دهند. زنبور ها می‌توانند برای ایجاد ملکه در یک کلنی بدون ملکه تشویق شوند.
در این حالت زنبورها تلاش می‌کنند از سلول هایی که حاوی لارو و تخم هستند سلول ملکه ایجاد کنند. یک کلنی قوی که گرده و عسل خوبی جمع‌آوری می‌کند و دارای کارگران جوان است را انتخاب می‌کنیم.
یک کندوی برای تولید محدودی ملکه زنبور عسل کافی است. موقتا ملکه و قاب و زنبورهای روی آن به کندوچه و یا نوکلئوس انتقال می‌دهیم. کلنی سلول ساز باید یک شب قبل آماده و قاب را درون آن قرار دهیم. چند ساعت طول می‌کشد که زنبور ها تصمیم بگیرند که احتیاج به ملکه دارند.
شان آماده به صورتی که آن سمتی را که آماده کردیم به زیر کذاشته و به صورت خوابیده روی کندو قرار می‌دهیم و یک چوب ۳ الی ۴ سانتی متری را زیر آن قرار گذاشته به طوری زنبورها بتوانند سلولهای ملکه را ببینند.
روی شان را با یک پارچه برای اینکه از سرما در امان باشند قرار می‌دهیم و یک طبق و یا شربت خوری روی آن قرار می‌دهیم. تمام این کارها برای گذاشتن تخم‌ها درون کندو است. اگر جریان شهد وجود ندارد شربت تهیه کرده و به مدت ۴ تا ۵ روز کلنی را با شربت تغذیه می‌کنیم. این کار باعث تحریک زنبوران به تولید موم خواهد شد.
زنبورهای کارگر جوان سلول های ملکه را در سطح زیرین قاب درست می‌کنند، لاروها را تغذیه می‌کنند و کار خود را به اتمام می‌رسانند. لاروهای ملکه با مقدار زیادی ژله رویال تغذیه می‌شوند که این ژله باعث می‌شود تخمدان‌ها بزرگ شده و برای تخمگذاری آماده شوند. در واقع، ژل رویال، ماده غنی از پروتئین مترشحه از غدد واقع در سر زنبوران کارگر پرستار جوان است و همین تغذیه است که باعث می‌شود لارو هرچه سریع‌تر بزرگ شده و عمر طولانی تری نسبت به سایر زنبوران داشته باشد.
انتقال سلولهای ملکه
هنگامیکه سلول های ملکه ۱۳ تا ۱۴ روز درست شده‌اند (یا در ۱۰ روزگی که به کلنی‌های سلول‌ساز معرفی شده‌اند) آنها را با یک چاقوی تیز بریده و به کندوچه های جفتگیری و یا کندوهای بدون ملکه معرفی می‌کنیم.
سلول های آماده را با احتیاط حمل می‌کنیم، نباید به سلول ملکه صدمه ای وارد شود. به آرامی زنبورها را تکانده و اگر سلول‌ها با احتیاط حمل نشود سلول تغییر شکل داده و یا اینکه ملکه می میرد. سلول های ملکه را باید در یک ظرف اسفنجی با سوراخ‌های حفر شده ۱۹ میلی‌متر قطر برای قرار دادن هر سلول، و یا یک جعبه کوچک پر شده با خاک اره و یا تراشه‌های چوب برای اینکه تکان نخورند.
آنها را در وضعیت عمودی در جعبه تمام مدت نگهداری می‌کنید. سلول های ملکه را در دمای کندو نگه دارید تا زمانیکه آنها را به کندوهای بدون ملکه انتقال بدهید. سلولهای ملکه را بلافاصله بعد از جا به جایی باید به کلنی معرفی کرد. سلول ملکه را می‌توان در هر زمانی بعد از اینکه ملکه تخمگذار را برداشته به کندو معرفی کرد اما برای قبول ملکه بهتر است کلنی ۱ الی ۲ روز یتیم مانده باشد.
سلولهای ملکه اضطراری را که زنبورها درست کرده‌اند را از بین ببرید. سلول ملکه را به آرامی مابین دو قاب در مرکز کندو به صورت عمودی قرار داده ،مواظب باشد که به سلول ملکه هیچ آسیبی وارد نشود. کندوی جفتگیری ۱ الی ۲ روز قبل از اینکه سلولهای ملکه ظاهر شوند باید شکل رفته باشد. اینها یک سری کندوچه های کوچک شامل ۱ ال ۴ قاب با ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ زنبور کارگر یا ۵ قاب بزرگ می‌توانید سلولهای ملکه را مثل روشی که فتیم در کندوچه‌های جفتگیری هم قرار دهید، یک سلول ملکه را کلنی سلول‌ساز برای تعویض ملکه معرفی کنید.
ترجمه : مریم طایفه سلطانخانی